شکل های جور واجور تاب بیاری از نظر روانشناختی

شکل های جور واجور تاب بیاری

طبق گفته هارت و همکاران (2007 ) توصیف تاب آوری سه روند راشامل می­شه: تاب آوری عمومی[1]،تاب آوری حقیقی[2]، تاب آوری تلقیحی[3]:

– تاب آوری عمومی؛

در زبون بیشتر همون شکست دادن موقعیت­های دشواریه که هر کسی با اون موقعیتا مواجه می­شه. با این تعریف، تاب آوری همون چیزیه که تقریباً هممون از آن برخورداریم و به نظر می­رسد که برای نژاد بشر برنامه ریزی شده. اون دسته افرادی که زمان کودکی خوبی رو پشت سر گذاشته­ان با بسیاری از چالشها و مشکلاتی که قبل اومده درگیر می شن، حتی اگه بعضی از این مشکلات بدون هیچ اغراقی بزرگ و شگفت آور به نظر آیند. البته همیشه استثناء هست و کسایی هستن که به راهنمایی، مدیریت و حمایت روشن نیاز دارن اما بیشتر افراد دارای یک ذهنیت تاب آوری مناسب می­باشن. همه ما عاشق می­شویم، زندگی می­کنیم، کار می­کنیم، عمق درد و اندوه رو می­آزماییم وسپس بر اون چیره می­شویم.

– تاب آوری حقیقی؛

تاب آوری حقیقی یک معنی مقایسه ایست و روان شناسا رو در درک این که چه چیزی پشت تفاوتهای افراد و حرکت در مسیر زندگی شخصی شون قرار داره، یاری می­کند و این همون چیزیه که ما رو برای ایجاد آینده­ای بهتر برای کودکانی که می­شناسیم، متعجب ، مصمم و امیدوارمی­سازه. تاب آوری حقیقی در جایی آشکار می­شه که افراد با دارائی و منابع بسیار کم و یا کودکانی با آسیب پذیری بالا، آینده­ای بهتر از چیزی که ما با در نظر گرفتن شرایط­شون و در مقایسه با سایر کودکان قبل بینی می­کردیم، نشون می بدن. توصیف روتر از تاب­آوری به عنوان مقاومت نسبی در برابر تجارب خطرناک اجتماعی، این مطلب رو به خوبی بیان می­کند.

– تاب آوری تلقیحی؛

این قسمت کمی پیچیدهه، تاب آوری تلقیحی ما رو به عنوان متخصص گیج و دستپاچه می­کند و انتظارات ما رو پریشون­تر و مغشوش­تر می­کند. این بحث حتی آسیب پذیری­ها و مکانیزمهای حفاظتی رو منبع و منشاء  تاب آوری می دونه. و به عنوان یک معنی، ظرفیت تغییر مصیبت و بدبختی رو به موفقیت ویا دست کم توان پیشگیری از اثرات بدتر مصیبت و بلا رو جفت و جور می­کند. دراینجا تقریباً بطور ناخودآگاه، بلا و مصیبت به نتایج و پیامدهای بهینه در تاب آوری تبدیل می­شه. به هر حال چنین تلقی­ای خیلی کم در زندگی کودکان دلخواه ما به چشم می­خورد. اثر تلقیحی می­تونه با در نظر گرفتن تجارب فرد ادامه یابد البته تا وقتی این تجربیات سخت و طاقت فرسا نباشن.وینیکات( 1986 ) عقیده داره که با این توضیحات حتی می­توانیم به بزهکاری امیدوارانه نگاه کنیم !

با در نظر گرفتن کارهای گوردون و سانگ[4](1994 )تاب­آوری نه یک سازه ساده بلکه یک ساختار پیچیده­ای از جریان­های مرتبطیه که باید بطور جداگونه بررسی شن و به عنوان جنبه­های جدا از هم از هم در سلامتی مورد مطالعه قرار گیرند. (وونگ و لی[5]،2005 ).

لوتار در سال 1991 مطرح کرد که تاب­آوری در افراد ً نمی­تونه عاری از احساس پریشانی باشه، اما می­توان بدون توجه به حضور چنین احساسی، نشون داد که می­شه با موفقیت از عهده اتفاقات پیش اومده برآمد. درواقع جوانانی که قادر به حفظ صلاحیت خود بر خلاف اثرات منفی قابل توجه­ هستن ممکنه بالاترین شکل تاب­آوری رو به نمایش بذارن(اولسون ،2003).

[1] – Popular resiliency

[2] – real resiliency

[3] – inoculated resiliency

[4] – Gordon & Song

[5] – Wong,K,Y & Lee,T,Y