عنوان کامل پایان نامه کارشناسی ارشد :وضعیت تشیع در استان خوزستان در دوره آل بویه
تکه ای از متن پایان نامه :
و ده ماه راه بوده می باشد.[1] اما به نظر ابن حوقل مملکت اسلام از شرق به کشور هند و از غرب به سرزمین سیاهان سواحل اقیانوس اطلس و از شمال به بلاد روم و ارمنستان و آلان و اران و خزر و سرزمینهای بلغار و اسلاو و ترکستان و چین و از جنوب به خلیج فارس محدود میگردید.[2] تشیّع در به دست گرفتن حکومت نیز به پویایى خود ادامه داد و به رغم سرکوبهاى شدید توسط خلفا، حکومتهاى شیعى مستقل یکى پس از دیگرى تشکیل شدند؛ در آن زمان به اندازهاى زمینه براى کوشش شیعیان هموار بوده که بیشتر سرزمینهای اسلامى زیر سلطه حاکمان شیعى بودهاند؛ در آغاز این قرن بودکه ناصر اطروش پس از سالها تبلیغ که در شمال ایران به اقدام آورد، به ناحیه طبرستان استیلا یافت و حکومتی تأسیس کرد که تا چند نسل ادامه داشت.[3] پیش از اطروش نیز حسن بن زید علوى سالها در طبرستان حکومت کرده بود.[4] ادریسیان در مغرب، زیدیان در یمن و علویان در شمال ایران، فاطمیان در مصر ، حمدانیان در شمال عراق و سوریه و در ایران و عراق آل بویه زمام قدرت را در دست داشتند. همه اینها مقدمهاى گردید براى قرن چهارم و پنجم هجرى که دو حکومت مقتدر شیعى یعنى آل بویه در شرق عالم اسلامى آن روز و فاطمیان در غرب حاکمیت را کارهاى آنجا بود.»[5] در همان روزها مرداویج از سپردن فرمانروایی به دیلمیان منصرف گردید. پس نامه ای به برادرش وشمگیر نوشت تا از بیرون شدن آنها از رى جلوگیری کند. زیرا نامهها اول به دست عمید مىرسید و او چکیده آنها را به وشمگیر مىگفت، هنگامى که از این نامه آگاه گردید، پنهانى به على بن بویه هشدار داد که هر چه زودتر به سوى کار جدید خود بشتابد و در راه نماند. او نامهها را هنگامى برای وشمگیر خواند که على بن بویه راهى بسیار را پیموده بود. زمانی که علی وارد کرج گردید با مردم و لشکریان و کارگزاران آنجا با مهربانی و مدارا رفتار نمود. کارگزار آنجا هم به وشمگیر نامه تشکر نوشته، سیاست و خوشرفتاری و مردمداری علی راستایش نمود. او به زودی در آن نواحی صاحب[1]. ابو عبدالله محمد بن احمد مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، (ترجمه علینقی منزوی) چاپ اول،(تهران: شرکت مؤلفان و مترجم ان ایران، ۱۳۶۱)، ج۱، ص ۹۴.
[2]. ابوالقاسم محمد ابن حوقل، ص۱۵-۱۶.
[3]. ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر،( ترجمه ابوالقاسم پاینده)، چاپ پنجم، (تهران: نشر علمی و فرهنگی، ۱۳۷۴)، ج۲، ص۶۹۰.
[4]. عزالدین علی ابن اثیر جزری، کامل بزرگ تاریخ اسلام و ایران. (ترجمه ابوالقاسم حالت، عباس خلیلی)، (تهران: موسسه مطبوعات علمی،۱۳۷۱)، ج۱۷، ص ۲۹۶؛ محمد حسین طباطبایی، شیعه در اسلام(چاپ جدید)،(محقق منوچهر ستوده)، چاپ پنجم، (قم: ناشر موسسه بوستان کتاب، ۱۳۸۸)، ص۵۷.
[5]. احمد بن علی بن مسکویه، تجارب الامم، ( مترجم علینقی منزوی) چاپ اول، (تهران: نشر توس ،۱۳۷۶)، ج۵، ص۳۷۴- ۳۷۱.
