عنوان کامل پایان نامه کارشناسی ارشد :وضعیت تشیع در استان خوزستان در دوره آل بویه
تکه ای از متن پایان نامه :
بافت پارچه‌های ابریشمی و زربفت و قالی و قالیچه‌های گران بها و ساخت مصنوعات فلزی و سفالین نیز همراه با تجارتی پر رونق و مبادلات حواله‌ای و صرافی(بانکی) نیز در این زمان رواجی قابل ملاحظه داشت. در عرصه شعر و ادب نیز بارگاه شاهان آل بویه با اقبال شاعران و نویسندگان، معروف گردید. عضدالدوله به ساختن مساجد و بازارهایی در نواحی گوناگون قلمروی خود پرداخت.آنگونه که مقدسی در قرن چهارم ه.ق از مسجد جامع بزرگی در سیرجان[1] و بازار زیبایی در ضعفا کمک بسیاری نمود. او براى انجام دادن این کارها، از کارگزاران مورد اعتماد، زیر نظر نقیب علویان سود برد. به بزرگان دربارى که باغ یا خانهاى در کرانه دجله به نام ایشان معروف بود، دستور داد در ساختمان و زیبایى آن بکوشند. روستاها را نیز به دست نمایندگانى امین سپرد.
او قانونهایى به سود مردم گذاشت. رباخواری را منع کرد، به دادخواهى ستمدیدگان گوش فرا داد. کارگزاران را به دادگرى وادار کرد. مالیات را از کاروانهاى حاجیان برداشت. از دار السلام تا مکه معظمه هر چاهى که پر شده بود به حال اول برگرداند. به مجاوران مکه و مدینه و حرم امیر المؤمنین على و امام حسین علیه السلام کمک مالی نمود و براى دانشمندان و شاعران و پزشکان حقوقی تعیین نمود. با این اقدامات او، مردم در زیارتگاهها و نمازخانهها با هم متحد شدند و پس از آن همه دشمنىها و لعن یکدیگر، با هم کنار آمدند. هزینه سنگین این کارها و نیکوکاریهاى دیگر، همه از بیت المال پرداخت مىگردید. به غیر مسلمانان نیزکمک فراوانی گردید. عضدالدوله به وزیرخود، نصر بن هارون، اجازه داد که کنیسهها و دیرها را نوسازى کند و به بینوایان ایشان نیز رسیدگى نماید. به این ترتیب امنیت و آرامش را برقرارکرد. بغداد پس از آن آباد گردید و زیباتر از پیش گردید.[2]
از دیگر اقدامات او رونق بنادر و همچنین ساختن فیلخانههایی در سیراف و شیراز بود که در آنها فیلهای جنگی نگهداری میشد. توجه شدید عضدالدوله به سیراف باعث گردید که در زمان او این بندر رونق یابد. در زمان او سیراف مرکز سیاسى جزایر و بنادر خلیج فارس بود. عضدالدوله گاهى در آنجا به سر مىبرد و در آنجا بناهاى عالى ساخته بود. او دوازده فیل جنگى داشت. هنگام جنگ با قابوس زیاری، آن دوازده فیل باعث شکست لشگر قابوس شدند. بعد از آنکه به شیراز برگشت، آن گنبد را براى فیلها ساخت و در آن وقت[1]. ابو عبدالله محمد بن احمد مقدسی، ج۲، ص۶۸۶.
[2]. احمد بن علی بن مسکویه، ج۶ ، ص۴۸۲ -۴۷۷؛ عزالدین علی ابن اثیر جزری، ج۲۱، ص۱۲۰.
