تکه ای از متن پایان نامه :

آن را در نهایت شکوه و عظمت، تکمیل کردند. او خانه­ها و رباط­ها در آنجا بنا نمود و با دستی باز، علویان و علما و مجاوران و نگهبانان و متولیان این مرقد شریف را از بخشش­های فراوان خود بهره­مند نمود و قناتی را که آل اعین ایجاد کرده بودند، اصلاح و بازسازی نمود. در مرقد امام حسین علیه السلام به کارهای جالبی دست زد و به توسعه و بازسازی و صرف اموال برای زوار و متولیان و مجاوران مرقد امام حسین علیه السلام در کربلا پرداخت. آل بویه در خدمت به مذهب و مکتب اهل بیت علیه السلام تا توانستند همه کوشش خود را به کار گرفتند و به اندازه توانایی خویش برای احیای تشیع کوشش کردند. حتی تعدادی از مورخین به رواج و انتشار تشیع در زمان حکومت آنها و زیاد بودن تعداد شیعیان در آن زمان اعتراف کرده اند. آنها به مقصود استقرار و انتشار تشیع ، شخصی مانند صاحب بن عباد را به وزارت انتخاب کردند که تشیع او آشکار بوده و در راه نشر آن فداکاری میکرد.[1]

همکارى تنگاتنگ عالمان شیعى برجسته ای همانند سید رضى، شیخ مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی و ابن جنید اسکافی و شیخ صدوق با آل‏بویه فرصتى را براى گسترش مراکز علمى و فرهنگى شیعه فراهم آورد.[2] شریف رضی با لقب ذی الحسبین در دوره ی بهاءالدوله به نقابت علویان و امیر الحجاج و ریاست دیوان مظالم خلیفه، حکومت کوچکی تشکیل دهد. اما در جریان کار متوجه گردید که دستگاه خلافت به آن عظمت و استحکامی که او گمان می­نمود، نیست و عمال خلیفه مردمی سست عنصر و بی­اعتقادند که غیر از منافع خود به چیز دیگری فکر نمی­کنند. سپاه خلیفه هم از عناصر مختلفی تشکیل شده که هر دسته، دشمن دسته دیگر می باشد. در نظر داشتن این مسایل هنگامی در علی قوت پیدا نمود که سپاه انبوه و مجهز یاقوت در مقابل عده کمی، با رسوایی فرار نمود و بعد از آن یاقوت شهر را بدون هیچ دفاعی رها کردکه منشأ آن غیر از سست عنصری و بی اعتقادی و ایمن بودن از بازخواست چیز دیگری نمیتوانست باشد.[3] گویا آل بویه از روی همین قرائن به ضعف دستگاه خلافت پی بردند و حمله به بغداد و غلبه بر خلیفه به نظرشان آسان آمد. عامل دیگر این بود که دیلمیان هر چند اندک بودند اما در مقابل دشمن، هر اندازه انبوه و مجهز بود، به طرز عجیبی پایداری می­کردند.[1].   محمد حسین مظفر، تاریخ شیعه،( ترجمه  سید محمد باقر حجتی) چاپ سوم،( تهران : دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۵)، ص ۲۹۷- ۲۹۴.

[2]. احمد بن علی  بن مسکویه، مقدمه، ج ۵، ص ۳۳؛ عزالدین علی ابن اثیر جزری، ج۲۱، ص۳۶۷.

[3]. احمد بن علی  بن مسکویه، ج۵، ص۴۰۳؛ عبد الرحمن بن محمد ابن خلدون، ج۳ ،ص ۶۱۸.

وضعیت تشیع در استان خوزستان در دوره آل بویه

برای دیدن تکه های بیشتری از این پایان نامه و دانلود فایل پایان نامه با فرمت ورد ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل با فرمت ورد می توانید به لینک پایین صفحه مراجعه نمایید: