فصل چهارم: یافته ها
۴-۱- یافته های توصیفی ۴۹
۴-۲- یافته های استنباطی ۵۳
فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری
۵-۱- بحث و نتیجه گیری ۵۹
۵-۲-محدودیتهای پژوهش ۶۲
۵-۳-پیشنهادهای پژوهش ۶۲
منابع ۶۴
منابع فارسی ۶۴
منابع انگلیسی ۶۹
پیوست ۷۳
چکیده انگلیسی ۸۰
فهرست جداول
عنوان صفحه
جدول۴-۱- میزان فراوانی و درصد مؤلفه های جمعیت شناختی به تفکیک دو گروه ۵۰
جدول ۴-۲- میانگین و انحراف استاندارد ابعاد پرخاشگری کودکان پیش دبستانی به تفکیک دو گروه ۵۱
جدول۴-۳- میانگین و انحراف استاندارد خرده مؤلفه های مقیاس مهارت اجتماعی به تفکیک گروه
و آزمون ۵۲
جدول ۴-۴- نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری جهت بررسی اثربخشی درمان بر نمره کل پرخاشگری ۵۳
جدول ۴-۵- نتایج آزمون لون جهت بررسی مفروضه همگنی واریانس خطا ۵۳
جدول ۴-۶- نتایج آزمون های چند متغیری جهت بررسی اثربخشی مداخله بر مؤلفه های پرخاشگری ۵۴
جدول ۴- ۷- نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری جهت سنجش اثر بخشی مداخله بر مؤلفه های
پرخاشگری ۵۴
جدول ۴-۸- نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری جهت بررسی اثربخشی درمان بر نمره کل مهارت
اجتماعی ۵۵
جدول ۴-۹- نتایج آزمون لون جهت بررسی مفروضه همگنی واریانس خطا ۵۶
جدول ۴-۱۰- نتایج آزمون های چند متغیری جهت بررسی اثربخشی مداخله ۵۶
جدول ۴-۱۱- نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری جهت سنجش اثر بخشی مداخله بر مؤلفه های
مهارت اجتماعی ۵۷
فهرست اشکال
عنوان صفحه
شکل۳-۱: طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گنترل ۴۰
چکیده
بازی درمانی یکی از روشهای موثر در درمان مشکلات رفتاری و روانی کودکان است. بطور کلی بازی نقش موثری در رشد کودک دارد و در خلال بازی می توان به بسیاری از ویژگیها، مسائل و رشد کودک پی برد. از این رو پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی بازی درمانی گروهی بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی شهر لاهیجان در سال تحصیلی۹۴-۹۳ انجام شد. طرح پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون است که با اعمال متغیر مستقل بازی درمانی گروهی بر گروه آزمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان دختر و پسر پیش دبستانی شهر لاهیجان (تعداد ۳۶۰ نفر) می باشد که از بین این تعداد، پنج کلاس آموزشی پیش دبستانی مختلط(تعداد ۱۳۴ نفر)به طور تصادفی انتخاب شد و از والدین کودکان خواسته شد که به پرسشنامه پرخاشگری پیش دبستانی واحدی و همکاران (۱۳۸۷) و پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون فرم کودکان (۱۹۸۳) پاسخ دهند. پس از غربالگری ۲۴ نفر از کودکانی که بیشترین نمره را در پرخاشگری و کمترین نمره را در مهارت های اجتماعی کسب نمودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۱۲ نفره آزمایش و کنترل جایدهی شدند. برنامه آموزشی بازی درمانی گروهی طی ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای هفته ای دو بار برای گروه آزمایش انجام شد. پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش بازی درمانی گروهی، کاهش رفتارهای پرخاشگرانه (p ≤ ۰ ⁄۰۱ ) و افزایش مهارت های اجتماعی (p ≤ ۰ ⁄۰۱) را موجب شد. همچنین می توان گفت رفتارهای پرخاشگرانه و مهارت های اجتماعی تحت تاثیر بازی درمانی گروهی است به گونه ای که بازی درمانی گروهی موجب کاهش پرخاشگری کلامی، فیزیکی، رابطه ای و تکانشی و همچنین افزایش مهارت اجتماعی مناسب و اطمینان به خود و از سوی دیگر موجب کاهش حسادت و گوشه گیری و تکانه ای عمل کردن و جسارت نامناسب می شود.
کلید واژه ها: بازی درمانی گروهی، پرخاشگری، مهارت های اجتماعی، کودکان پیش دبستانی.
فصل اول
| برای دانلود فایل متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید. |