اختلاف و کارکرد سازمانی
اختلاف بین افراد و گروههای سازمانی همونگونه که یافته های مثبت و منفی واسه خود افراد و گروهها به دنبال داره، به احتمال قوی فرایندهای سازمانی رو هم تحت اثر قرار میبده. اختلافی که حامی اهداف گروه بوده و کارکرد اون رو بهتر کنه اختلاف موثر یا سازنده خونده میشه. در مقابل، اختلافی که مانع پیشرفت و بهبود کارکرد گروهی باشه ” اختلاف غیر موثر ” یا داغون کننده اسمشه ( کبیری، 1369). تعیین مرز میان اختلاف سازنده و غیر سازنده مشکل و غیر روشنه. هیچ اختلافی رو در هیچ سطحی نمیتوان به عنوان اختلاف مقبول یا نامقبول واسه همه شرایط قبول کرد. اختلافی که واسه یه گروه یافته های سازنده و مثبتی به دنبال داره، چه بسا که واسه گروه دیگه، و یا همون گروه در زمان دیگه، یافته های زیانباری داشته باشه (ایزدی، 1379).
رابطه بین اختلاف و عملکرد شغلی
سازمان اگه مقدار بسیار کمی اختلاف داشته باشه، یا هیچ تعارضی در سازمان وجود نداشته باشه، با رکود مواجه میشه؛ در عین حال اختلاف سازمانی کنترل نشده ممکنه تأثیر جز کارکردی داشته باشه. تحقیقات اخیر روی اختلاف سازمانی اشاره میکند که، یک مقدار متوسط از اختلاف، برای دست پیدا کردن به سطح مناسبی از عملکرد شغلی لازمه. طبق این رابطه میان اختلاف و عملکرد شغلی شبیه U وارونهه که در شکل 2-1 نشون داده شده. این شکل نشون میبده که یک سطح پائین از عملکرد شغلی، وقتی میزان اختلاف خیلی پائین یا خیلی بالا باشه رخ میبده. در مقدار متوسطی از اختلاف سطح مناسبی از عملکرد شغلی هست ( رحیم و بونوما[1]، 2001).
رابطه بین سطح اختلاف و پیامدهای سازمانی
وقتی نگاه نسبت به اختلاف به طور مؤثری مدیریت میشه به راه حل مناسبی منجر میشه. مدیران باید به خاطر بیاورند که اختلاف خیلی کم میتونه به عنوان علامت جدی سازمانی یا مشکل گروهی باشه. گاهی اوقات هم اختلاف خیلی بالاست که نتایج در هر دو موقعیت به طور مساوی آسیبزاست. وقتی اختلاف خیلی پائینه گروهها ممکنه به کمبود انگیزش برای تولید بیشتر و تصمیمگیری با کیفیتتر بر بخورن. وقتی اختلاف در سازمان خیلی بالا باشه، نگرانی و تشویش کارکنان رو بر می‌انگیزاند و به میزان پائینی از رضایت شغلی و کاهش بهره وری، افزایش جابجاییها و کاهش مشورت و ایجاد ریسک در سازمان منجر میشه.
- Rahim & Bonoma