– اهمیت پیادهراه
اهمیت پیادهراهاصرفا فیزیکی و ارتباطی نیست بلکه در تقویت کاربریها، جنبههای اقتصادی، اجتماعی – فرهنگی و ایجاد مقیاس انسانی نیز برمیگردد.
امروزه کیفیت و جذابیت فضاهای عمومی شهری به یکی از مهمترین سنجههای توسعه یافتگی و قابلیت زندگی در شهرها بدل گردیده است. در این میان پیاده راه به دلیل ویژگیهای خود در ایجاد تعاملات اجتماعی از نقش اساسی برخوردار است. شهرهای اروپایی به ویژه در دو کشور آلمان و هلند، پیشگام ایجاد و گسترش پهنههای پیاده بوده اند و شهرهای آمریکایی نیز در طول زمانهای مختلف، رویکردهای گوناگونی نسبت به موضوع داشته اند اما توسعه شهرها در دوران معاصر در کشورمان، در گسستی عمیق با سنت گذشته خود، خودرومدار و بر مبنای تسهیل هرچه بیشتر حرکت سواره بوده و آنچنانکه باید به فضاها و محدوده های پیاده و اهمیت آنها در ایجاد سرزندگی و پویایی شهری توجه نگردیده است. از نظر لاک وود و استیلینگز (1998) ارتقاء محیط و جاذبه خیابان، افزایش ارزش املاک، کاهش اثرات منفی وسایل نقلیه بر محیط زیست، خلق خیابانهای بسیار زیبا، کاهش سرعت وسایل نقلیهی موتوری در خیابان و در نهایت افزایش ایمنی افراد پیاده یا دوچرخه از مهمترین اهداف اجرای طرحهای پیادهراه سازی میباشند. (Lockwood, and Stillings, 1998)
گردش در شهر یکی از اشکال گذران اوقات فراغت است که پیادهراها میتوانند بیشترین سهم را در برآورده کردن این نیاز داشته باشند. اگرچه فضایی مثل پارک هم میتواند این نقش را ایفا کند ولی وجه تفاوت پیادهراها با این گونه فضاها، گره خوردن زندگی روزمره شهروندان با آنها و ثبت خاطرات جمعی است.(کاشانی جو، 1389: 45).
- افزایش حضور پیاده باعث افزایش روابط اجتماعی میان شهروندان میشود.
- کاهش حمل و نقل موتوری در مرکز شهری
- کاهش آلودگی صوتی و آلودگی هوا در مراکز شهری
- افزایش حس تعلق ساکنان منطقه
- تشویق ساکنین در بهبود محیط کالبدیشان
- تقویت و بهبود جایگاه اقتصادی مسیر و ایجاد حق انتخاب برای استفاده کنندگان
- افزایش ایمنی پیاده و بهبود خدمات شهرها
- شکل گیری قرارگاههای رفتاری مناسب در سطح محدوده
2-15- مزیت پیادهراه
ادراک فضایی و بصری: الویت حرکت پیاده به سواره ادراک بصریری، ادراک زمان تسلاب خاطر، ایجاد حس مکان، ملاحظات زیست محیطی، اقلیمی و پایداری
روابط اجتماعی: بهبود و افزایش برخوردهای اجتماعی، ایجاد فعالیتهای متنوع و مبادلات تجاری، شناسایی ارزشهای تاریخی و سنتی محیط شهری، هویت مکانی، ایجاد حس مشارکت.( رفیعیان، صدیقی، پورمحمدی، 1390)
زندگی پیاده در شهر مایه اصلی شکلگیری اجتماع و روح شهر است و احساس تعلق به مکان و از آن خود دانستن محیط زندگی که موجب آرامش خاطر و تعادل روانی شهروندان میشود، وابسته به تجربه محیط شهری است ( عاشوری، 1389).
قبلا شهرها هویت شهری خود را در بناهای بلند، گنبد و تکبناها مییافتند، اما امروزه آنها خود را با خیابانهای پیادهشان میشناسند (کاشانی جو، 1385: 46).
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:
تأثیرگسترش پیاده راه ها در تعاملات اجتماعی (نمونه موردی: خیابان مدرس شهرکرمانشاه)