توصیف از طریق چک لیست ها و پشتیبانی به وسیله فنون رسمی شروع از نوشته های انسف در سال 1965
مکتب موضعی تاکید بر استراتژی به عنوان موقعیت های عمومی بر مبنای تجزیه و تحلیل شرایط صنعتی نقش تجزیه و تحلیل در تعیین شرایط صنعتی در بکارگیری روش هایی نظیر تجزیه و تحلیل زنجیره ارزش .
مکتب
کارآفرینی ارتباط تنظیم استراتژی با شناخت شهودی مدیر اجرایی
تمرکز اساسی بر نقش رئیس اجرایی دراستراتژی تغییر تمرکز تئوری استراتژی از برنامه ریزی به بینش
مکتب شناختی تمرکز بر مبنای شناختی استراتژی .
تمرکز بر مفاهیم تحلیلی مکتب برنامه ریزی ، تاکید بر شهود تاکید بر نقش ساختارهای دانش و اطلاعات در تنظیم استراتژی
مکتب یادگیری نگرش به استراتژی به عنوان یک نوع فرآیند یادگیری .
تعامل تنظیم و اجرای استراتژی با سازمان در جهت یادگیری از برنامه ریزی و تجربه های گذشته شروع از لیندبلوم ،کویین ، بوئر و برگلمن
مکتب قدرت تمرکز بر روابط قدرت در شرایط تنظیم استراتژی تنظیم استراتژی به عنوان فرایندی شامل چانه زنی ، ترغیب و رویارویی افراد داخل سازمان .
و درنهایت کاربرد استراتژی از طرف سازمان به عنوان یکی از ابزارهای قدرت برای مذاکره با شرکای استراتژیک
مکتب فرهنگی تاکید بر نقش فرهنگ در تنظیم و اجرای استراتژی شروع ازنوشته های رفمن و نورمن ، و هدبرگ و جانسون
مکتب محیطی تمرکز بر محیط های سازمان نگرش به سازمان به عنوان عکس العمل و پاسخی به تهدیدات و فرصت های محیط در برگیرنده روش هایی نظیر تئوری اقتضایی
مکتب ترکیبی تمرکز بر ماهیت ساختاری سازمانی به عنوان عامل موثر بر استراتژی تاکید بر تاثیر شرایط ثبات یا تحول بر شکل فرایندی استراتژی در داخل سازمان
رویکردهای متفاوت در مورد شکل گیری راهبرد مانع الجمع نیستند. واقعیت این است که در بسیاری از سازمان ها مدیران شاهد شکل گیری راهبردهایی از طریق مجموعه ای از این فرآیندها هستند.
برای فرآیند تصمیم گیری راهبردی می توان چهار مرحله زیر را قایل شد:
آگاهی از موضوع : تشخیص اینکه چیزی جا افتاده است یعنی موقعیتی به وجود آمده که نیاز به اصلاح داردیا فرصتی رخ نموده است که باید به آن پرداخت شود.
تبیین موضوع : جمع آوری اطلاعات و بررسی شرایطی که موضع یا اتفاقی در آن رخ نموده و تبیین نگرش سازمانی به آن.
صورت بندی راه حل ها : خلق راه حل های ممکن
گزینش راه حل :وسیله ای که از طریق آن در مورد آنچه باید انجام شود تصمیم می گیریم (رحمان سرشت،1384.: 95)
1-2-1-2- رویکردهای استراتژی مبتنی بر زمان شکل گیری استراتژی
استراتژی می تواند به عنوان فرآیند تعیین اهداف بنیادی بلند مدت، اتخاذ شیوه کار و تخصیص منابع لازم برای تحقق این اهداف، تعریف شود. اتخاذ تصمیمات راجع به توسعه فعالیت های برپایی کارخانجات و ادارات در مناطق مختلف، ورود به فعالیت های اقتصادی جدید، ایجاد تنوع در خطوط تولید، مستلزم تعیین اهداف بنیادی جدیدی است. راه کارهای جدید باید ابداع شوند و منابع لازم برای تحقق اهداف تخصیص داده شوند و همچنین برای تحقق اهداف، حفظ و گسترش فعالیت های شرکت در حوزه های جدید کاری در پاسخ به تقاضاهای متغیر تغییرات منابع و نوسانات شرایط اقتصادی و پیشرفت های فنی و فعالیت رقبا باید تخصیص مجدد صورت پذیرد. (رابینز، 1385).