نو آوری شاید مهمترین منبع ایجاد مزیت رقابتی باشد. در بلندمدت رقابت می تواند به عنوان فرآیندی تلقی شود که توسط نوآوری هدایت می شود. اگر چه همه نوآوری ها موفقیت آمیز نیستند اما همان تعداد اندکی که به موفقیت نایل می شوند، منابع عمده مزیت رقابتی هستند. دلیل این امر این است که نوآوری موفقیت آمیز ویژگی منحصر به فردی به سازمان می دهد که رقبا فاقد آن هستند. این منحصر به فردی بودن به سازمان اجازه می دهد تا خودش را از دیگر رقبا متمایز نموده و قیمت های بالاتری برای محصولات خود مطالبه نماید. این نوآوری همچنین به سازمان اجازه می دهد تا هزینه هر واحد محصول خود را نسبت به رقبا بسیار پایین بیاورد (خداداد حسینی ،1387،73).
2-2-3-4- پاسخگویی به مشتریان:
یک شرکت برای اینکه بتواند پاسخگوی مشتری باشد باید به مشتریانش دقیقاً آن چیزهایی را ارائه نماید که او می خواهد و درست در زمان یا زمان هایی بدهد که آنها بدان نیاز دارند. در نتیجه، یک شرکت باید نیازهای مشتریان را شناسایی و آنها را بر طرف نماید. پاسخگویی به مشتریان عبارت است از ارائه ارزش به مشتریان در قبال پول (ده یادگاری ،1384،140).
برای دست یابی به پاسخگویی در مقابل مشتری، سازمان باید به طور دقیق چیزی را که مشتریان به دنبال آن هستند به آنها ارائه کند. در نتیجه سازمان باید هر آنچه را که برای تشخیص نیازهای مشتریان و ارضای آنها لازم است انجام دهد. رسیدن به برتری در پاسخگویی در مقابل مشتری، شامل ارزش قائل شدن برای مشتری و انجام اقداماتی برای بهبود کارایی فرآیند تولید سازمان و بهبود کیفیت و خروجی سازمان است. علاوه بر این، ارضای نیازهای مشتریان ممکن است شامل تولید محصولات جدید با ویژگی هایی باشد که محصولات فعلی آن ویژگی ها را ندارند. به بیان دیگر رسیدن به برتری در کارایی، کیفیت و نوآوری بخشی از برتری برای پاسخگویی در مقابل مشتری هستند.
عامل دیگری که باید در بحث پاسخگویی در مقابل مشتری به آن توجه نمود نیاز به سفارشی کردن یا باب طبع مشتری نمودن کالاها و خدمات برای نیازهای منحصر به فرد تک تک مشتریان است.
یک بعد دیگر پاسخگویی در مقابل مشتری، زمان پاسخگویی به مشتری است. زمان پاسخگویی به مشتری یعنی زمانی که صرف تحویل یک کالا و یا انجام یک خدمت می شود.
علاوه بر کیفیت، سفارشی کردن و زمان پاسخگویی به مشتری، منابع دیگر افزایش پاسخگویی در مقابل مشتری عبارتند از:
برتری در طراحی، برتری در خدمات پس از فروش و پشتیبانی. همه ی این عوامل پاسخگویی در مقابل مشتری را افزایش داده و باعث می شوند که سازمان بتواند خود را از رقبایش متمایز کند. این متمایز سازی به نوبه خود سازمان را قادر می سازد که مارک محصولات خود را بهتر به مشتریان معرفی و در نتیجه قیمت بالاتری برای محصولات خود تعیین نماید (خدادادحسینی ،1387،75-74).
2-2-3-5- سود:
گرچه مسقیماً در ابعاد ذکر نشده ولی غایت فعالیت های بازرگانی به شمار می آید. به طور ساده، سود عبارتست از فروش منهای هزینه (ده یادگاری ،1384،140)
2-2-4- راهکارهای کسب مزیت رقابتی
برای کسب مزیت رقابتی راهکارهای مختلفی وجود دارد که سازمان ها بایستی آنها را به کار گیرند. به طور کلی با راهکارهای ذیل می توان مزیت رقابتی را برای سازمان به دست آورد:
1- ایجاد هوشمندی رقابتی: یکی از راه های کسب مزیت و رونق دادن به کسب و کار در داخل و خارج ایجاد هوشمندی رقابتی است که برای کسب مزیت رقابتی لازم است
2- پیاده سازی استراتژی های پیش برنده در قبال رقبا: یکی از مکانیسم های کسب مزیت رقابتی این است که سازمان در قبال رقبا به فراخور شرایط، استراتژی های مناسبی را طراحی و اجرا کند. به طور کلی برای کسب مزیت رقابتی استراتژی های پنجگانه آمده را می توان در شرایط مختلف به کار بست.
3- سازوکار اتحاد استراتژیک: یکی از سازوکارهای مهم کسب مزیت رقابتی و تسخیر بازارهای داخلی و خارجی اتحاد استراتژیک است. اتحاد استراتژیک یک توافقنامه همکاری بین دو سازمان و یا تعداد بیشتری است که می خواهند از این راه موفقیت رقابتی کسب کنند و عملکرد خود را از طریق منابع مشترک بهبود بخشند. اتحاد استراتژیک در زمینه های زیر موجب کسب مزیت رقابتی خواهد شد:
* سرمایه گذاری مشترک
* اتحاد خدمات متقابل
* موافقتنامه صدور مجوز
* مشارکت در زنجیره ارزش
اتحاد استراتژیک در سطح ملی و بین المللی موجب خلق بازار جدیدی در داخل مرزها و خارج مرزها خواهد شد بنابراین، برای ایجاد سازگاری درونی و به وجود آوردن پایگاه های مستحکم داخلی لازم است ابتدا اتحاد استراتژیک را در سطح بومی به اجرا در آورد و سپس با تمرین و رفع نقاط ضعف آن به اتحاد استراتژیک در سطح بین المللی پرداخت (سلطانی ،1385،29-28).
2-2-5- قلمرو علّی مزیت رقابتی