نتایج مطالعاتی که مربوط به4 سال پیگیری درد کودکان بوده نشان داده که دردهای ماهیچه ای اسکلتی در میان 5/63 درصد از کودکان مبتلا، به صورت یک مشکل مداوم و پایدار در آمده و در 30 درصد از کودکان، دردهای مزمن خوش خیم، پایداری دو ساله داشته است. هم چنین دردهای شایع، در29 درصد از کودکان مداومت و پایداری یک ساله نشان داده است (مارتین و همکاران، 2007). مطالعات مختلف نشان داده اند که شایع ترین دردهای مزمن در کودکان، سردرد، کمردرد، شکم درد و دردهای چندگانه می باشد (مرلیجناو همکاران، 2003).
2-7 طبقه بندی دردهای مزمن کودکان
درد مزمن، یک مشکل پیچیده ای است که ممکن است در چندین نوع از بیماری های کودکان دیده شود. یکی از این بیماری ها، بیماری سلول داسی شکل (SCD)، می باشد. روماتیسم جوانی، بیماری دیگریست که با درد های مزمن همراه است و ممکن است فراوانی و مدت زمان بستری شدن کودک را افزایش دهد (پیترسون و همکاران، 2004). در جدول زیر، عمده ترین دردهای مزمن کودکان و نوجوانان، فهرست شده است، با وجودی که در سطح عمل، همپوشی زیادی بین بازنمایی های این درد ها وجود دارد، اما تفاوت هایی هم بین آنها، وجود دارد (اندراسیک، 2007).
جدول 2-2 طبقه بندی دردهای مزمن و عود کننده ی کودکان و نوجوانان، اقتباص از اندراسیک(2007)
دردهای مرتبط با بیماری های مزمن
آرتریت روماتوئید جوانی
سرطان
بیماری سلول داسی شکل
دردهای مرتبط با ضربه
سندرم درد ناحیه ای پیچیده
درد عضو قطع شده
دردهای مزمن، اما نامشخص
دردهای ماهیچه ای اسکلتی
دردهای قاعدگی
دردهای عود کننده
سردرد میگرنی
سردرد تنشی
دردهای شکمی عود کننده
دردهای مرتبط با شرایط روانی (روان زاد)
سندرم درد روان زاد
اختلال جسمانی سازی
2-8 سبب شناسی درد مزمن در کودکان
به نظر می رسد سندرم درد نامشخص در نوجوانان، با بیماری، جراحت، پریشانی روان شناختی و فاکتورهای محیطی، ارتباط داشته باشد. کودکانی که درد های چند گانه را گزارش می کنند، ممکن است سابقه ای از ابتلا به بیماری هایی مثل آنفلانزا و تورم لوزه ها را داشته باشند. کلینک و اکلستون (2009) سبب شناسی درد مزمن را به شرح زیر طبقه بندی می کنند:
درد های ناشی از روش های تشخیصی پزشکی: اگر چه برخی شواهد نشان می دهد که روش های تشخیصی دردناک پزشکی مثل برش بافت یا جراحی، ریسک فاکتوری برای کاهش آستانه ی تحمل درد به شمار می آیند، اما، امروزه، هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد هر روش دردناک پزشکی، مثل واکسیناسیون، ریسک فاکتوری برای درد مزمن دوران بزرگسالی به حساب می آید. مشکل است بتوان درد مزمن را نتیجه عفونت یا التهاب آغازین (مثل ارترید روماتوئید جوانی)، دانست یا اینکه درد مزمن را نتیجه ی عدم تحرک، درمان های پزشکی و تغییرات محیطی مرتبط با این شرایط مد نظر قرار داد یا اینکه ترکیبی از این دو وضعیت ها را درنظر گرفت.
جراحت: کودکی که مبتلا به درد مزمن موضعی است، معمولا سابقه ای از جراحت ناشی از فعالیت، عمل یا حوادث دیگر داشته است. هم چنین، ممکن است، پرتحرکی، موجب سقوط بر زمین و به دنبالش مشکلات مرتبط با درد شود. در چنین شرایطی، ممکن است دوره ای از کم تحرکی مشاهده شود که فاکتور دیگری برای رشد سندرم دردهای مزمن، به شمار می آید.