ذخیره دانش
سازمانها پیش از آنکه به منظور بازیابی بعدی، اقدام به ذخیرهی دانش کنند، باید اطلاعات مهم را شناسایی کرده، بهترین روش حفظ آن را تعیین نمایند. سازمانها از طریق ارزیابی، پژوهش و آزمایش به اطلاعات معنی میبخشند. ذخیرهی دانش، سیستمهای فنی از قبیل رکوردها و بانک اطلاعاتی و فرایندهای انسانی را مانند حافظهی جمعی و فردی و اجماع نظرات، به کار میگیرد.
سیستم ذخیرهی دانش باید دارای موارد ذیل باشد:
ـ ساختاری که اجازه میدهد سیستم، اطلاعات را به طور سریع و صحیح دریافت و ارائه کند؛
ـ طبقه بندی (اطلاعات) از قبیل رویدادها، سیاستها یا رویهها که بر پایه نیازهای یادگیری انجام میشود؛
ـ توانایی ارائهی اطلاعات مورد نیاز به صورت روشن و دقیق؛ و
ـ محتوایی که دقیق و به موقع بوده و همواره در دسترس است.
سازمان به کمک سیستم ذخیرهی دانش، قادر به حفظ و نگهداری دانش میشود؛ در این صورت دانش، دارایی شرکت میشود. بدین ترتیب دانش شبها به خانه نمیرود و یا هنگامی که کارمندی ترک خدمت میکند، شرکت آن را از دست نمیدهد (Coakes et al, 2010).
تحلیل و داده کاوی
دادهکاوی، یکی از جدیدترین ابزارهای تحلیلی برای تواناسازی سازمانها جهت یافتن معنی و مفهوم در دادههای آنها است. کارکنان به وسیله کشف الگوهای جدید یا متناسب نمودن مدلها با دادهها، میتوانند اطلاعات را برای کمک به توسعه استراتژیها و پاسخگویی به سؤالات پیچیدهی کسب و کار، ذخیره و سپس استخراج کنند. امروزه نرمافزاری توسعه یافته است که بتواند حجم عظیمی از اطلاعات را تحلیل و الگوهای پنهان را شناسایی نماید. در حالی که فرایند تحلیلی آنلاین میتواند پاسخگوی سؤالات مدیران باشد، نرمافزار دادهکاوی پاسخگوی سؤالاتی از مدیران است که هنوز بدان فکر نکردهاند (Chua & Goh, 2008).
وظایف متعددی برای دادهکاوی وجود دارد؛ از قبیل، طبقهبندی، پیش بینی، خوشه بندی، خلاصهسازی و مدلسازی وابستگیها وکشف تغییر و انحرافات. روشهای دادهکاوی شامل شیوههای مبتنی بر نمونه قوائد و درخت تصمیم، رگرسیون غیرخطی و طبقهای، مدلهای احتمالی وابستگی گرافیکی، یادگیری ارتباطی و عاملان هوشمند است.
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:
رتبه بندی استراتژی مدیریت دانش با استفاده از رویکرد تلفیقی ANP و DEMATEL (مطالعه موردی: شهرداری تهران)