ارتقاء حقوق زن -پایان نامه مقطع ارشد

کنوانسیون بین‌المللی محو هر نوع تبعیض نژادی(1965)

این کنوانسیون در 21 دسامبر 1965 طی قطعنامه (XX) 2106A به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و مطابق ماده 19 سی روز پس از تودیع بیست و هفتمین سند تصویب یا الحاق آن در 4 ژانویه 1969 قدرت اجرایی پیدا نمود.

کنوانسیون شامل یک مقدمه نسبتاً طولانی و 25 ماده بوده و ماده 1 آن تبعیض نژادی را تعریف و ماده 2 نیز دولت‌های عضو را متعهد نموده که تبعیض نژادی را محکوم نموده و بدون تأخیر از طریق مقتضی سیاست محو انواع تبعیض نژادی و برقراری تفاهم ملی را به مرحله اجرا گذارند. برای نظارت بر اجرای مقررات کنوانسیون مزبور کمیته‌ای به نام کمیته رفع تبعیض نژادی مرکب از 18 عضو کارشناسی عالی رتبه و دارای صلاحیت بالای اخلاقی تشکیل شد که وظیفه مهم آنها رسیدگی به گزارش‌های دولت‌های عضو است.

1ـ14ـ9 کنوانسیون بین‌المللی منع و مجازات جرم نژاد پرستی (آپارتاید) (1973)

این سند بین‌المللی در 30 نوامبر 1973 به موجب قطعنامه 3068 به تصویب مجمع عمومی رسیده و مطابق بند 1 ماده 15 آن، 30 روز پس از تودیع بیستمین سند تصویب یا الحاق، در 18 ژوئیه 1976 قدرت اجرایی پیدا نمود. این کنوانسیون در ادامه تلاش‌های سازمان ملل برای از بردن آپارتاید و سیاست نژاد پرستی و جدایی نژادی که در کشور آفریقای جنوبی وجود داشت به تصویب رسید. این سند شامل یک مقدمه و 19 ماده بوده و به موجب ماده 1 آن، آپارتاید و اعمال جدایی نژادی به عنوان جنایتی که ناقض اهداف و اصول منشور ملل متحد و تهدید جدی صلح و امنیت بین‌المللی است معرفی شده است. تدابیر اجرایی این سند شامل در خواست گزارش دوره‌ای از دولت‌ها می‌شود که در ماده 7 آن مقرر گردیده است.

1ـ14ـ10 کنوانسیون ضد شکنجه و رفتار یا مجازات خشن، غیر انسانی یا تحقیر آمیز(1984)

این سند در 10 دسامبر 1984 به موجب قطعنامه 46/39 به تصویب مجمع عمومی رسیده و وفق بند 1 ماده 27، سی روز بعد از تودیع بیستمین سند الحاق یا تصویب در 26 ژوئن 1987 لازم الاجرا گردید. این سند شامل یک مقدمه و 33 ماده بوده که ضمن تعریف شکنجه و جرم انگاری آن، دولت‌ها را متعهد به اقداماتی در راستای منع شکنجه و مجازات عاملین آنها و آموزش ممنوعیت شکنجه به مأمورین و جبران خسارت قربانی شکنجه و… نموده است. تدابیر اجرایی مربوط به اجرای مقررات این کنوانسیون به وسیله کمیته‌ای به نام کمیته ضد شکنجه پی گیری می‌شود.

1ـ14ـ11 کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان(1979)

این سند بین‌المللی در 18 دسامبر 1979 بر اساس قطعنامه 34/180 مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید و وفق ماده 27 در سوم سپتامبر 1981 سی روز پس از تودیع بیستمین سند الحاق یا تصویب قدرت اجرایی پیدا کرد. این کنوانسیون شامل یک مقدمه و 30 ماده بوده و هدف اصلی از تدوین آن زدودن هر نوع تبعیض علیه زنان و تأمین تساوی همه جانبه آنان با مردان است. تعریف تبعیض در ماده 1 این سند ذکر شده و برقراری مساوات بین زنان و مردان در زندگی سیاسی و عمومی در سطح ملی(ماده 7)، تساوی در زندگی سیاسی و عمومی در سطح بین‌المللی(ماده 8)، تساوی در حقوق مربوط به تابعیت (ماده 9)، تساوی در آموزش(ماده 10)، تساوی در اشتغال حقوق و حقوق کار (ماده 11)، تساوی در دستیابی به تسهیلات بهداشتی(ماده 12)، تساوی در امنیت اقتصادی و اجتماعی(ماده 13)، تساوی در امور مدنی و اهلیت قانونی(ماده 15)در این سند به رسمیت شناخته شده‌اند. کمیته رفع تبعیض علیه زنان نیز جهت نظارت بر اجرای مقررات این کنوانسیون وفق ماده 17 تشکیل شده است.

1ـ14ـ12 کنوانسیون حقوق کودک(1989)

این سند در 20 نوامبر 1989 به اتفاق آراء از تصویب مجمع عمومی سازمان ملل گذشت و وفق ماده 49، سی روز پس از تودیع بیستمین سند تصویب یا الحاق در 2 سپتامبر 1990 قدرت اجرایی پیدا نمود. این سند شامل یک مقدمه و 54 ماده بوده که در قالب سه بخش تدوین یافته و در بخش نخست آن تعریف کودک و انواع حقوق و تعهد دولتهای عضو برای رعایت حقوق کودکان بیان گردیده (مواد 1-41)و در بخش دوم نیز مکانیزم اجرایی و نظارتی کنوانسیون و چگونگی تشکیل و ترکیب و نحوه عمل کمیته حقوق کودک بیان شده(مواد 42 تا 45)و بخش سوم نیز نحوه امضا تصویب و الحاق به کنوانسیون و اعلام حق شرط. خروج از آن را تبین نموده است. (مواد 46 تا 54)

خرید و دانلود متن کامل با فرمت ورد (docx)  :  پایان نامه ارتقاء حقوق زن در قوانین جمهوری اسلامی ایران

1ـ14ـ13 کنوانسیون بین‌المللی ضد آپارتاید در ورزش(1985)

این سند بین‌المللی در دهم دسامبر 1985 و به موجب قطعنامه 64/40 به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و مطابق ماده 18 پس از گذشت 30 روز از تودیع بیست و هفتمین سند تصویب یا الحاق آن در سوم آوریل 1988 لازم الاجرا گردید.

کنوانسیون شامل یک مقدمه و 22 ماده بوده که به منظور جلوگیری از جداسازی و تبعیض نژادی در مسابقات ورزشی و انتخاب و اعزام تیمهای ورزشی برای شرکت در مسابقات جهانی و المپیک و عمدتاً با هدف محکوم کردن و منزوی نمودن آفریقای جنوبی که سیاست رسمی تبعیض نژادی را اعمال می‌کرد، تدوین شده است. مکانیزم اجرایی و نظارتی بر اجرای این کنوانسیون بر عهده کمیسیونی به نام «کمیسیون ضد آپارتاید در ورزش» است که مرکب از 15 نفر عضو می‌باشد.