1قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح مصوب 9/10/1382
ماده 41 ق. م. ج. ن.م. اشعار میدارد: هر نظامی که در حین خدمت یا مأموریت بر خلاف مقررات و ضوابط عمداً مبادرت به تیراندازی نماید علاوه بر جبران خسارت وارده به حبس از سه ماه تا یکسال محکوم میشود و چنانچه از مصادیق مواد 612 و 614 ق. م. ا. مصوب 2/3/1375باشد به مجازات مندرج در مواد مذکور محکوم خواهد شد. تبصره یک: چنانچه تیراندازی مطابق مقررات صورت گرفته باشد مرتکب از مجازات و پرداخت دیه و خسارت معاف خواهد بود و اگر مقتول یا مجروح مقصر نبوده و بیگناه باشد دیه از بیتالمال پرداخت خواهد شد.
تبصره دو: مقررات مربوط به تیراندازی و نحوه پرداخت دیه خسارات به موجب قانون بکارگیری سلاح توسط مأموران نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب 18/10/1373 و آییننامههای مربوط خواهد بود.
.4.4.1قانون بکارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب 1373
این قانون در تاریخ 18/10/73 شامل 17 ماده و سیزده تبصره تصویب و به تأیید شورای نگهبان رسیده است هر چند این قانون دارای ابهامات، ایرادات و نواقص فراوانی است در حال حاضر آخرین و جامعترین قانون لازمالاجرا در زمینه تیراندازی محسوب میشود.
.5.4.1دستورالعمل خدمتی گارد محیطزیست مصوب 1/1/75 [1]
این دستورالعمل به استناد ماده 31 آییننامه اجرایی قانون حفاظت و بهسازی محیطزیست تصویب شده و 10 فصل و 69 ماده و هجده تبصره دارد که ماده 16 آن مقرر داشته: آن دسته از مأموران سازمان که ضابط دادگستری می باشند و صرفاً هنگام انجام وظایف قانونی و در اجرای مأموریتهای محوله برای کشف و تعقیب جرایم مصرح در قانون حفاظت و بهسازی محیطزیست در شمار نیروهای مسلح موضوع ماده یک قانون بکارگیری سلاح توسط مأموران مسلح در موارد ضروری محسوب و در چارچوب موازین دقیق قانون مذکور حق استفاده از اسلحه سازمانی را دارند.
.6.4.1آییننامه اجرایی موضوع ماده 15 قانون بکارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب 13/6/1379 هیأت وزیران
آییننامه فوق در سال 1379 در 4 ماده و دو تبصره به تصویب هیأت وزیران رسیده و ناظر بر پیشبینی اعتبار لازم جهت پرداخت دیه جبران خسارت به اشخاص بیگناه و کمک مالی به مأموران که در حین خدمت یا در ارتباط با انجام وظیفه متحمل صدمات جانی یا ضرر و زیان مالی شدهاند میباشد.
.7.4.1آییننامه اجرایی بند 5 ماده 3 قانون بکارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب 30/4/1381 هیأت وزیران
آییننامه فوق مشتمل بر 5 ماده و چهار تبصره است که به تعاریف و مفاهیم بازداشتگاه، بازداشتی و زندان پرداخته و در ماده 2 این قانون، نحوه و چگونگی تعقیب و تیراندازی به سوی فرد متواری را معین نموده است. برابر ماده 2 آییننامه مذکور، مأموران ذیربط در صورت مشاهده بازداشتی یا زندانی موظفند به ترتیب زیر اقدام کنند:
الف) با استفاده از امکانات موجود نسبت به تعقیب و دستگیری فرد متواری اقدام نمایند.
ب) با صدای بلند و رسا سه مرتبه به فرد یا افراد متواری ایست بدهند.
ج) با رعایت اطراف و جوانب به نحوی که به دیگران آسیب نرسد اقدام به شلیک تیر هوایی نمایند.
د) در صورت عدم تأثیر اقدامات فوق، فرد متواری را از ناحیه کمربهپایین مورد هدف قرار دهند.
تبصره یک: تیراندازی از ناحیه کمربهبالا در صورتی مجاز است که مراحل فوق رعایت گردیده و یا اجرای آنها ممکن نباشد.
تبصره دو: در صورتی که فرار با استفاده از وسایل نقلیه انجام گیرد مأموران موظفند برابر ماده 6 قانون بکارگیری سلاح توسط مأموران نیروهای مسلح در موارد ضروری اقدام نمایند.
تبصره سه: دستورالعمل اجرایی چگونگی برخورد با ناآرامیهای داخل زندان و زندانیان و بازداشتیهای متواری از لایههای درونی زندانها و بازداشتگاهها توسط سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور و نیروی انتظامی تدوین و به تأیید رئیس قوه قضاییه خواهد رسید.
تبصره چهار: در صورتیکه نقل و انتقال افراد زندانی یا بازداشتی توسط گروهی از مأموران صورت گیرد تشخیص تیراندازی بر عهده فرمانده گروه مأموران مراقب میباشد.
[1]– این دستورالعمل در تاریخ 1/1/75 به تصویب معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیطزیست رسیده و از تاریخ تصویب لازمالاجرا میباشد.
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:
جواز استفاده از سلاح توسط مأمورین در حقوق کیفری ایران