به آنتارکتیکا یا همون قاره قطب جنوب «مریخ سپید» هم می گن چون از نظر سختی شرایط زندگی دست کمی از این سیاره نداره. در سال ۲۰۰۵، یه ایستگاه تحقیقاتی به نام «کونکوردیا» با همکاری مشترک کشورای فرانسه و ایتالیا در آنتارکتیکا واسه تحقیقات آژانس فضایی اروپا ساخته شد.
نزدیک به ۶۰ نفر در این منطقه دور افتاده در دمایی بسیار پایین و با کمبود نور و اکسیژن زندگی می کنن. همه کارکنان ایستگاه، ۹ تا ۱۲ ماه تحت آموزش قرار گرفتن تا آمادگی زندگی در آنتارکتیکا رو پیدا کنن. این ایستگاه تحقیقاتی از دو ساختمون استوانه ای شکل تشکیل شده که یکی از اونا به آزمایشگاها، خوابگاها و بیمارستان و دیگری به باشگاه، انبار، سالن غذاخوری، سینما و اتاق تفریحات و سرگرمیا اختصاص پیدا کرده. اما می خوایم ببنیم زندگی در قاره قطب جنوب چیجوریه و اعضای ایستگاه کونکوردیا در این منطقه دورافتاده چه شرایطی دارن.
۱- متوسط دما منفی ۵۰ درجه سانتیگراد و کمترین دما منفی ۷۸ درجه سانتیگراده
در آنتارکتیکا دمای هوا حتی در تابستانا هم از منفی ۲۸ درجه سانتیگراد بالاتر نمی ره. باکتریای عادی در این منطقه نمی تونن دووم بیارن و واسه بیرون رفتن باید به چندین و چند لایه لباس، کفشای مخصوص، دستکشای کلفت و عینک مجهز باشین. همه این لباسا به اندازه لباسای بسیار سنگین فضانوردی وزن دارن.
ایستگاه کونکوردیا در ارتفاع ۳/۲۹۹ کیلومتری از سطح دریا واقع شده، به خاطر همین اکسیژن کمی در این منطقه هست.
هوا در این منطقه به اندازه ای تمیزه که در واقع هیچ بویی در اونجا احساس نمی کنین. وقتی محققان ایستگاه بعضی وقتا از این منطقه خارج می شن و به سرزمین اصلی می رن، روبرو شدن با موج بوهای جور واجور اونا رو شوکه می کنه.
۲- چهار ماه از سال در تاریکی مطلق سپری می شه
روزا و شبای آنتارکتیکا به شکل معمولی که ما می شناسیم نیستن. در زمستون، خورشید از خط افق بالاتر نمیاد و ساکنان این منطقه ۴ ماه از سال رو در تاریکی مطلق می گذرونن. در تابستون هم خورشید از خط افق پایین تر نمی ره. به خاطر همین در این منطقه ساعت زیستی بدن بر هم می خوره و بعضی وقتا خوابیدن و غذا خوردن سخت می شه چون این احساس رو میده که در نیمه های شب غذا می خورید. وقتی در آخر بعد از ماه ها اولین پرتوهای نور خورشید نمایان می شن، همه ساکنان ایستگاه دست از کار میکشن، روی بام ایستگاه می رن و طلوع خورشید رو تماشا می کنن.
۳- تا نزدیکترین سوپرمارکت ۴۰۲۳ کیلومتر فاصله هست
فاصله ایستگاه کونکوردیا تا نزدیک ترین نشونه های تمدن از همین فاصله درمورد ایستگاه بین المللی فضایی هم بیشتره و دسترسی به این منطقه کار اصلا ساده ای نیس.
۱۰ تا ۱۲ روز زمان میبره تا کاروانی از سورتمهای بزرگ، محموله های بزرگ رو به ایستگاه برسانند. محموله های کوچیک و مواد غذایی هم از راه هواپیماهای کوچیکی که مناسب شرایط جوی سخت این منطقه هستن به ایستگاه منتقل می شن.
درسته که تا نزدیک ترین سوپرمارکت ۴۰۲۳ کیلومتر فاصله هست اما این به معنی اون نیس که محققان ایستگاه فقط جز آب و نون چیز دیگری نمی خورن. اونا رژیم غذایی متنوعی دارن، از گوشت و ماهی و لبنیات گرفته تا میوه های تازه و سبزیجات. خیلی از اجناس به صورت فریز شده نگهداری می شن و پوست تخم مرغا رو با موم می پوشونن تا یخ نزنن.
۴- در زمستون، رابطه بین ایستگاه و سرزمین اصلی به طور کامل قطع می شه
در زمستانا خروج از کونکوردیا غیر ممکنه و هیچ رفت و اومدی از اونجا به سرزمین اصلی انجام نمی شه.
پس اگه اتفاق غیر منتظره ای اتفاق بیفته، ساکنان ایستگاه خودشون باید از پسش بربیایند. به خاطر همین بیمارستانی به طور کامل مجهز و انبار بزرگی از مواد غذایی در ایستگاه هست.
علاوه بر این در انبارهای نزدیک ایستگاه هم مواد غذایی ذخیره شده.
در زمستانا معمولا ۱۵ نفر در کونکوردیا هستن که بیشتر اونا دو مهارت دارن، مثلا ممکنه لوله کش ایستگاه دستیار اتاق عمل هم باشه و آشپز ایستگاه، آتیش نشون هم می تونه باشه.
۵- پژوهشای این محققان واسه آینده سفرهای فضایی لازمن
محققان ایستگاه کونکوردیا تلاش دارن فهمیده باشن شرایط سخت محیطی چه تأثیراتی روی آدما داره.
احساس جدا افتادگی کامل در بیشتر موارد منتهی به اضطراب و مشکلات روانی مختلفی در افراد می شه، از پریشونی فکرا گرفته تا افسردگی. محققان کونکوردیا مشغول تحقیق در مورد این مسائل هستن. به باور محققان، دانشی که از این تحقیقات به دست میاد آدما رو واسه سفرهای فضایی دراز مدت آماده می کنه، ماشینای فضایی رو پیشرفت میده و کمک می کنه که بدونیم اولین ایستگاه های فضایی در ماه و مریخ رو چیجوری باید بسازیم.
همه اعضای تیم تحقیقاتی کونکوردیا، وسایل دیجیتالی مخصوصی واسه ثبت خاطرات شون دارن، مثلا ساعت مخصوصی دارن که زمان خوابیدن و کار کردن اونا و یه وقتی که با هم می گذرونن در اون ثبت می شه.
این داده ها بعد از جمع آوری شدن، به دنبال هرگونه تغییری در رفتار ساکنان ایستگاه به دقت موشکافی می شه.
علاوه بر این، اعضای ایستگاه شامل زلزله شناسا، ستاره شناسا، هواشناسا، اقلیم شناسا، فیزیک دانا و یخ پهنه شناسا مشغول کار روی بیشتر از ۲۰ پروژه علمی هستن.
۶- ساکنان ایستگاه علاوه بر کار، تفریح هم می کنن
کارکنان کونکوردیا دوست دارن در اوقات فراغت شون کارای جالبی بکنن. اونا از آزمایشگاهای همدیگه بازدید می کنن، روی برفا بسکتبال بازی می کنن و علاقه زیادی به رقص و مهمانیایی دارن که باید واسه اونا لباسای فانتزی تن کنن. اعضای تیم تحقیقاتی بعضی وقتا با به کار گیری تماسای تصویری به سؤالات دانش آموزان و دانشجویان جواب میدن و روز کریسمس هم با رئیس جمهور ایتالیا تماس تصویری داشتن.
خیلی از اعضای تیم با هم تیمیای خارجی خود صحبت می کنن و زبون اونا رو تمرین می کنن چون تیم کونکوردیا در واقع یکی تیم بین المللی حساب می شه و اعضای اون از کشورای سوییس، فرانسه، انگلیس و روسیه هستن.
۷- ادرار کردن زیر دوش ممنوعه
همه آب شیرین کونکوردیا از برفا تأمین می شه.
واسه ذوب کردن برفا از سوخت بسیار زیادی استفاده می شه، به خاطر همین ساکنان ایستگاه شدیدا در آب صرفه جویی می کنن. آبی که در حموم استفاده شده تمیز بوده و قابل استفاده مجدده. اعضای ایستگاه نمی تونن از صابون و شامپوی دلخواه خودشون استفاده کنن و همه شامپوی سه کاره ای دارن که با سیستم تصفیه آب ایستگاه سازگاره. ادرار کردن زیر دوش هم ممنوعه چون سیستم تصفیه آب ایستگاه توانایی جداسازی فضولات انسانی از آب رو نداره. اگه کارکنان امور فنی ایستگاه متوجه افزایشی در سطح آمونیاک آب شن، این مسأله تو یه جلسه عمومی به همه اعلام می شه.